Op 25 jarige ouderdom verkalk die stibeultjie in my oor. Ek gaan vir 'n prostese in Bloemfontein dire jaar later maar is na drie weke weer net so doof. Amper 38 jaar later kontak ek 'n Professor bekend vir uitstekende werk ........
..so moet ons 6uur by Meuelmed Hospitaal inboek... soos ons geleer is ons heel stiptelik. Net een man by ontvangs, werk met lang trae bewegings... besef hy was op nagskof... moeg. Die vrou voor ons op vraag waar bly sy ... begin wys... daar in Mamelodi oorkant so en so ... hy knip haar kort, nr van straat ? oo ! sȇ sy en gee nommer,. half sewe ons beurt. Die tannie het met nagkoebaai , japon en slippers gekom... ek dink, hoekom kan ek nie my breins gebruik want al wat ek nou moet doen is om weer uit te trek en daai borslap en ongelooflike panties wat lyk soos 'n ‘shower cap’ aantrek... ( volgende keer dink ek..) kry die leȇr en saaltoe ... groet, twee vrouens in saal, ons word nie voorgestel... (ou dae se ding lyk dit my) vrou wat ons inboek praat telegramstyl pragtige rooi lipstick, pikswart snor. Moet haar ter ere gee dat wanneer ookal sy in die nag rondte gedoen het was die rooi lipstiek in plek. Ook trae bewegings … moeg van nagskof. Gewoonlik vra hul vrae, jy antwoord... nie hier nie half sewe in die oggend nie... kruise word orals getrek waar ek moet teken en al die vorms voor my neergeplak en ge’ order’ voltooi. Ek doen so en teken! 'n Monster asb... ek gaan gee 'n monster... die, het ek hulle so vanuit die bed terwyl ek teater toe gestoot is herinner, dit staan steeds waar ek hul driekwart uur terug gesê het, ek dit gelos dit. Huh! En ooo vergeet... jy word nou 'n eierhouer daarvoor aangebied... en die waskom is 'n x100 die groote eierhouer... Daar was nie tyd om te lag daarvoor nie.
Maar, so sȇ Chris vir die swart-snor- vrou ...' laas was my vrou amper dood hier want sy het 'n weerstandige kiem hier opgedoen... swart snor verstyf… gaan haal die suster... wie ons nooit weer gesien het nie .. erge houding, nee ons is seker verkeerd, Chris hoog gestress, vervies hom, gaan kyk die rekords sȇ hy... sy gaan kyk die rekords op, sien ons is reg, sy verkeerd, laat weet die Prof... Prof kom met groot oë ingehol, hoekom het jy my nie gesê nie?? . kannie op jou opereer nie, wat as jy nog 'n draer is.. en jy kry dit daar in jou binneoor.. wat maak ek.?.. ek sȇ ek weet nie.. gee weer 'n R1000 se pil soos hul laas gedoen het…... hulle 'swipe' my op interessante plekke, my hele lyf... Prof. vra wat is jy voor allergies.?.. Ek begin.. penicillin, morfien, codeine, jodium… Weer vervaard, ek maak jou oor skoon met jodium… wat nou…? toets haar beveel hy!… Die staf gooi my arm terstond vol jodium… swart-snor skree, jy mors op die bed , word flink gekeer… hengse kol en vier paar angstige oë op my … geen reaksie… ek baie bly ek kan weer kreef eet?… prof? … dalk ja sê hy, nice dink ek, sien jou netnou en daar hol hy… 6 min later kom hy weer met spoed ingehol. Die man moet ongelooflik fiks wees. 'Met kiemspesialis gepraat, ek spuit jou ‘n teenmiddel vir die kiem, gooi jou oor vir halfuur vol betadien dan opereer ek’ en daar gaan hy. Hulle kom haal my… in teatergang gekom, ek lieg nie seker 10 ouens met maskers… lig my leȇr lees en verdwyn, almal groet darem maar die doel duister, hulle nooit weer gesien nie. Kort vriendelike suster hou my hand vas, na 'n halfuur in die teater, oorgeskuif op die strykplank (teatertafel), narkotiseer lyk soos ‘n mechanic. Hulle koppel als wat gekoppel moet word en nakotiseer kom staan langs my. Ek sȇ, so terloops vir hom, ek het maar vrot are, narkotisee: ’nee kyk die pragtige are op jou hand… ek , 'it’s an illusion’ .. kan sien hy glo ek is net teatraal. Hy kyk verder en sy oë rek… geen are… hy sit daai knypband om… maak vuis, beveel hy, ek maak vuis.. niks .. hy klap my warm op hand en arm… niks , hier is iets sê hy vol bravado… naald in sê hy … ek…' mmmmmm eina'… hy doodstil. .. Ek... '.is dit in aar?' Hy: 'nee, mevrou jammer'… klap my weer warm, rekband,… ok, kom ons probeer weer… naald in sê hy, ' ek mmmmmmmmmmm eina'… suster hou nou my hand vas en die man langs haar vryf my arm, hulle oë vasgenael op narkotiseer. Ek , 'is dit in aar?… nee mevrou ek weet nie wat om vir jou te se nie'. Ek is nice., .. ek bly stil… Narkotiseer ruk my hospitaalbandjie af en gooi hom dat hy daar trek, doel onbekend, teken van stress dalk?…. derde plek… naald in… ek, ‘oooooo toggie'… sit drip aan, beveel hy,… man vlieg om bed, sit drip aan.. ek, naald in aar?…. Weet nie ons toets eers… stilte… hy loop skree hy! Narkotiseer skree weer 'daar ry die trein'…. ! ek lag hard… dink as hy net daar ‘n bier kon drink sou hy… Die suster moes dalk die aand voltarin ‘gel’ op haar hand gebruik… shame. Ek sê vir narkotiseer, ' jy’s goed vorige keer in hierdie hospital het ek 11 steke in een arm en 9 in die ander gekry… my arms was swart swamme. Hy wil wil ongelowig lyk ma bedink hom. Ou agter my, ok, tyd vir jou vir slaap, niks. Doen jul dit deesdae stadig ?… stilte… leke slaap, ek is wakker en kyk orals rond… en skielik net weg.… O, ek het hulle ingelig voor die tyd.. skryf op leȇr maak my wakker met Marna .. niemand noem my ooit Mev Nel-Steyn nie.
Hulle doen dit getrou en ek word wakker met Marna ! Ek is onmiddellik wakker, heerlik… gewoonlik huil ek snot en trane… en effe deurmekaar… terug in saal Ek wou eers dink nee hulle het my buitetoe gestoot ek is by ‘n taxi rank’… toe nou nie.. die ander twee pasiente het albei besoekers (het gou uitgevind besoektyd geld glad nie hier nie) en hulle skree en lag vir ‘n vale… die personeel kom in en nou gesels en lag hul eers.. ek vra, 'kan ek iets eet'? Nee, ek moet wag middagete, kom nou. 'Het mevrou menu getick?… ek, nee ek was in teater???!!! Kos kom … absolute horror… yskoud,, boontjies, stampmielies (ek haat dit) en vleis … proe na niks… ek is honger en eet. Die tannie met die lekkergoed en koeldrank trollie kom in… besoekers en pasiënte storm en dis ‘n nog erger gegil en gelag, straatmark! … ek maak my oë toe… reuse hoofpyn… ek druk klokkie.. vra vir vrou wat inkom.. kan daar asb ‘n bietjie stilte wees?. Sy vra hulle in seSotho… die ou vrou oorkant my was besig om uit die Sonkoerant aan die ander voor te lees in Zuma Engels… die ‘cleaner kom in.. sy is ge’make up to kill’ met n swart lang blink pruik… haar model ambisie vasgevang in ‘n Carol Burnett emmer en mop… dit verhinder nie die houding nie. Die ou ‘gogo’ met groot uitpeuloë soos El Debo begin in haar taal… ek verstaan nie Sotho nie, maar verstaan die strekking aan die ander twee se gegil en gelag en geloer vir my en die woord Madam…. Ek lei af sy sȇ … ek gaan niks stil wees omdat die Madam in die saal dit wil hȇ nie… maar tipies sulke bravado word dit agter die Sonkoerant wat hoog voor haar gesig gehou word gekekkel, ek draai op my sy en probeer afskakel…. En raak dank die vader aan die slaap. Ek word wakker en wil opstaan.. my pantoffels is weg… ek probeer buk.. sien niks… staan op word duiselig en val in stoel… daar lȇ my pantoffels netjies tot in middel onder my bed ingevee..’ with compliments of the would be model, cleaner’… vererg my liggies en druk klokkie. Vra vir Saal suster… ek sȇ rustig maar seker agv narkose nader aant huile… Ek sal rassime en diskrminasie nie duld nie… hierdie hospitaal is ‘n sirkus… julle weet van respek en stilte en verpleging niks… en ek verwag ‘n verskoning van julle sg cleaner en ek verwag bowenal stilte.
Groot ‘sorry’, ek sȇ dit beteken niks ek wil stilte hȇ. Sy moes, ek weet nie wie gaan haal het nie, maar kom met ‘n deftige man in en hy praat met die ander twee pasiente. Hulle gluur my aan, ek nou doofstom en blind. En daar is stilte en die aanhoudende besoekers praat nou in gebare taal en fluister… en toe skielik begin El Debo roep ….. Tannie Tannie… ek kyk rond.. steeds horingdoof na operasie ek besef daai ronde oȇ kyk vir my.. Ja? Wat lees Tannie … huh sy is baie ouer as ek, meen nou seker dis respek of ek voel eerder aan spottende respek,.. Ek sȇ ‘ Jeffrey Archer se ‘Honour among Thieves’… Herhaal sȇ sy, … ek herhaal .. o sȇ sy, sy wil dit ook lees… sal ‘n goeie verbetering op die Son wees… , dink ek nou , het te sleg in saal gevoel om 'venynig’ te dink .Dis nie my aard nie maar hier in my bed nou bietjie vol wrewel.
My boetie, Tinus Nel, en klein Isabella kom kuier. Dokter kom in gevlieg en doen weer die toets met stemvurk. Die oggend het ek iets gehoor nou niks.. Hy is vervaard… Hy vlieg daaruit… Kom terug gevlieg , hy sȇ hy het gekonsulteer kan dalk bloedvate wees wat geswel het… gaan my op kortisoon sit… Hy vra wat gaan ek met jou doen?. Boeta sȇ… sit ‘jump starters’ op haar… Prof vat ‘n ‘dubble take’.. lyk of hy dit oorweeg.. waar vra hy ? Boeta,,.. 'sommer op haar tone,… hy kom tot verhaal, lag hard en vlieg weer daaruit. Ek wys vir Boeta die miniatuur prostese wat glo da in die binne-oor rond gedryf het deur die kort teatersuster vir my gebring, wat die vorige onnosel in Bloemfontein ingesit het … dit het 3 weke gehou… en weer stokdoof… toe ek hom bel en sȇ ek hoor weer niks. was die mediese dokter se woorde...''nou wat moet ek daaraan doen? … Hierdie voorval en ander omstandighede was een van die redes hoekom ek nooit weer na my ore laat kyk het nie… en wat toe skynbaar moontlike lang termyn skade in my binneoor veroorsaak het , gedurige biinneoor ontsteking aanhoudende antibiitika deur dokters sonder vrae vra, sonder pogings tot diagnoses. ,Klein Bella vra.. wats dit? Boeta sȇ dit was in tannie Marna se oor… Isabella vra of sy op Boeta. se skoot kan sit en kyk my met groot oë aan. Boeta sȇ die arme kind gaan getraumatiseer hier uit,… lig sy wenkbrou en lag… Bella suig ha duim… foeitog herder.
Geen middagtee. Ek vra waar is ons middagtee hier teen vier uur Hulle was hier se die staf.. Ek sê nee hulle was nie.. Ek is doof nie blind nie.. mor ek in my gedagtes. Half vyf kry ek dikbektee. … Aandete kom. , ek het beef briani bestel , enige Indiër sou ten strengste ontken het dat hierdie dis wel briani is en lank in hulle hande gehuil het, dis… absoluut grusaam .. wurg dit in ek is honger … daar is geen siekte wat my eetlus nog ooit weggevat het nie. Chris is daar en vra wat gaan met jou hand aan.?. My bloeddruk is ‘sky high… ek het gewoonlik baie lae bloeddruk. Ek kyk af… My hand en arm staan soos ‘n bokshandskoen… drip in weefsel.. ‘story of my life’. .. hulle kom haal dit uit… en gelukkig agv hulle totale gebrek aan diens ontdek die suster die toestand eers weer half elf die aand, wel geen medikasie vir 4 ure maar die pyn vir 'n ruk gespaar. Maar dank vader, sy weet van, en die eerste een is in… sy spog dat sy nog nooit meer as eenkeer hoef te probeer het nie.. en sy kan maar spog. ..Die volgende oggend is dit wel weer in die weefsel in maar ek is ‘n paar steke gespaar in die proses. Dokter het laat weet, 8uur by die gehoortoetse vir 'n tweede toets.. Niks gebeur.. ek vra dat my ontbyt asb vroeëer gebring word... Dit word glad nie gebring nie. Hy sê indien steeds doof dalk dan weer teater toe en prostese uithaal en plek toemaak. Oor is , steeds so doof soos n kwartel, klein Marike het nie krag om my in te lig gaan haal haar ma Ronel ook in praktyk.. Sy toets weer en gee die nuus, Ek in trane… Ronel en ha mooi dogter dra tee aan.Ek is reeds in die designer blou gewaad en ongelooflike blou groot shower cap pantievorm geklee… en gewas in daardie baie sleg herinneringe ICU seep., vinnige scan, Dokter kom weer ingevlieg, geen teater, Kom dat hulle jou gou na my spreekkamer stoot, ek wil met jou praat. Hy vertel dat die prostese is mooi in sy plek. Voorskrif: Jy gaan lȇ plat vir 3 weke.. kortisoon en magdom ander pille , goeie nuus toetse terug , jy nie meer ‘n draer van die weerstandige kiem nie, indien die oor nie regkom , daar is heelwat ander opsies. Ek ontmoet ook sommer twee van die oorinstituutspan. Maar ek neem my voor daar is nie ‘n manier dat ek enige, maar enige operasie weer in Meulmed Hospitaal weer sal doen nie.
Ek het steeds ongelooflike hoofpyn .. Hy sȇ hul wil my nie so huistoe stuur nie… ek pleit dat ek die taxi rank waar die Sun heeltyd deur El Debo in ‘Zuma Engels voorgelees word en almal kommentaar lewer en lag, nie meer kan verduur nie… hy ontslaan my. Hy vra,, wat doen ek?.. ek vertel hom.. hy sȇ hy dink lankal daaraan om ‘n Maatskaplike werker in sy span by die Oor instituut aan te stel… wat van my?.. ek sȇ dit sal wonderlik wees. Hy sȇ ons praat met jou opvolg die 23ste. Hy sȇ jy het baie ondervinding en is ‘n slim vrou. Huh, my estimasie styg geweldig vir die man, dat hy dit kon sien?, hoor? Ek weet voorkoms is nie alles nie.. maar wragti, met my hare wat plat teen my kop is skoon geskeer soos ‘n punk bo die oor, met so moppie wat regop gedruk deur die verband bo uitstaan, my linkeroor gemis en die staan met 'n ekstra punt soos Dr Spock in Star Track sin, .. my wange bloedrooi en opgeswel en my regterroor 2 maal groter as die linker… geen 'make up' en ‘n japon met die band wat pikswart is omdat hulle in die rolsotel se brieke beland het… ‘n wonderbaarlike gevolgtrekking maar o! wat 'n uitkoms , wat ‘n onverwagse wending…Ek laat weet gou vir Chris ek word ontslaan. Hy is 15 min later daar, net toe ek uitgestoot word in die wagkamer. Ek vertel vir Chris .. ons huil heerlik sommer daar in die dokerr se wagkamer… oor die goeie en die slegte nuus… ek besluit dadelik , indien ek ‘n aanstelling kan kry terwyl ek lyk soos ek lyk , gaan ek slim wees soos die tannie wat voor my ingeboek het… en word sierlik met my pienk japon met sy swart besmeerde beld, geen karate bydrae, en pantoffels tot by die motor in die’ basement’ gestoot.. in die kar en 20 min later in my eie bed… en ek hoor dadelik my ‘ Piet Kokkewiet wat terstond hier by my kamervenster kom groet! Ek hoor nog niks verder as net …’ Piet Kokkewiet ‘, maar is vol vertroue dat ek gaan….
Geen opmerkings nie:
Plaas 'n opmerking